We namen een deep dive in de straat en onderzochten de uitkomsten van de retailmonitor, andere bronnen, hielden interviews en deden observaties. Wat zien we nu zelf in de straat? Wat zit er achter de data? Wat is er in de straat? Wie komen er in de straat? Hoe ervaar je de straat? Hoe zit het met toegankelijkheid en verbondenheid met de omgeving?

Een belangrijke conclusie was dat de Badhuisstraat veel gedreven zelfstandige ondernemers heeft, waaronder een aantal nieuwkomers met toekomstbestendige concepten, maar geen winkelstraat in de traditionele zin meer is en ook niet meer zou worden. Daarvoor heeft de straat te veel verschillende concepten met eigen rollen, doelgroepen, verzorgingsgebieden, koopmotieven en zelfs openingstijden.

We draaiden het om en adviseerden de Badhuisstraat niet meer te zien als winkelstraat, maar als ondernemersstraat en daarbij niet meer in zetten op gemeenschappelijkheid, maar op uniciteit. En hierbij nieuwe vormen van zelfstandig ondernemerschap in retail, horeca en diensten te stimuleren. Goede bereikbaarheid, relatief kleine panden en relatief lage huren zijn hiervoor een uitstekende voedingsbodem.

Dit werkten we uit in wat dit betekent voor de rol van de BIZ (ondernemersvereniging) en de gemeente Den Haag. In de vorm van een visie op winkelpuien en op de inrichting van de straat is ook naar de fysieke aspecten van de straat gekeken. In deze visie kan elke ondernemer in de basis zelf bepalen hoe zijn gevel er uit ziet en hoe hij zijn ‘stoep en straat’ wil gebruiken: auto of fietsparkeren of liever een terras. Het kan allemaal, wordt flexibel ingericht en kan weer veranderen als de ondernemer daar behoefte aan heeft. Zo ontwikkelden we een kader waarbinnen elke ondernemer maximaal kan ondernemen en vertaalden het ook naar een projectenprogramma.